Twee jaar... twee jaar geleden startten we ons Passion! project... een muzikale en theatrale uitdaging waar we nietsvermoedend in stapten.
Niet wetend dat het ons zó zou gaan raken.
We studeerden enkel nog op Nederlandstalige nummers, stapten uit onze comfortzone, niet alleen als groep maar ook als individuen. De ene Repeater door zichzelf te verrassen met een allereerste solistische uitdaging, de andere Repeater door het vol overgave spelen van een rol, de ander door zich achter de schermen hard te maken voor het vele werk dat verricht moest worden... Maar het belangrijkst; we deden het sámen!
Want dát is wat we afgelopen weekend hebben gevoeld, één van de mooiste thema's van Passion!: verbondenheid. Met elkaar, met de band, met ons weergaloze creatieve team, de licht- en geluidsmannen, onze live filmcrew, de vele vrijwilligers; van gastvrouwen tot gordijnentrekkers... én... met u... ons publiek. Want zonder u in de zaal, hadden we dit prachtige verhaal niet viermaal mogen beleven.
We ontvingen zovele lieve woorden, bloemen, knuffels en mooie warme reacties... dat we er even stil van zijn...
We openden onze oren, ogen en hart want er hing iets in de lucht toen Zevenaar voor vier keer ons Jeruzalem was... en nu, nu is het tijd om met een hele diepe buiging afscheid te nemen van een muzikale voorstelling die we voorgoed in ons hart gesloten hebben...
Een groot dankwoord naar Juliette Dumoré, Richard Sprokkereef, alle sponsoren, de licht- en geluidsmannen, onze hoffotograaf, onze privé-kapster, de gastvrouwen, de klussers, de loterij-toppers, de gordijnentrekkers en aan een ieder die op welke wijze dan ook zó hard gewerkt heeft om Passion! te verwezenlijken. Zonder jullie enorme inzet was het nooit het succes geworden dat het nu is.
Maar ook aan een prachtig concertweekend komt een einde; kijk omhoog naar de zon, laat het los en houd je vast aan mij...
Denk in de kleur van je hart..
Dag Passion!
We hebben onwijs genoten van álles wat je ons bracht...
Dag...